Almost 40 but I feel like 80

Ik ben een vrouw van 39 en heb 2 jaar geleden siliconen implantaten ( McGhan, nu Natrelle geheten) gekregen wegens een vroeg stadium van borstkanker. Sinds ruim een jaar kamp ik met extreme vermoeidheidsklachten, spier/ gewrichtsklachten, woordvindingproblemen, concentratie en geheugen problemen.

Na vele bezoeken bij de huisarts, uiteindelijk bij de internist en andere plastisch chirurg terecht gekomen. Uitgebreid bloedonderzoek gehad, niets gevonden. MRI-scan gehad, niets gevonden. Conclusie: Waarschijnlijk gezien medisch dossier voorgaande jaren: Burn-out verschijnselen.

Via omwegen op het meldpunt terecht gekomen en de vragenlijst ingevuld. Toen ging bij mij het licht wel branden! Weer na de huisarts geweest en toen toch herkenning gekregen. Herkenning door mijn huisarts alsmede mijn bedrijfsarts. Verwijzing gekregen na Dr.Kappel in Zwolle. Een van de weinige artsen die de problematiek en het ziek worden door siliconen implantaten wel kent en erkend! Ontzettend fijne, lieve vrouw die zich volledig inzet voor vrouwen die ziek zijn geworden door siliconen implantaten.

Hoe meer informatie ik krijg en lees hoe vreselijk het is wat '' wij '' vrouwen moeten doorstaan en moeten ondergaan. Het is simpelweg niet te filmen! Niet alleen het ziek worden maar alles er om heen. De juridische strijd, je sociale maatschappelijke status. Alles staat in een keer op zijn kop!

Het goede nieuws is dat op dit moment de operatie gepland word, zodat ik verlost word van deze ziekmakende siliconen implantaten. Mogelijk 5 maart en anders eind maart begin april. Het kost mij wel '' de nodige schulden '' betreft het moeten aangaan van een lening , gezien vele zorgverzekeringen tot dusver niet ( altijd) vergoeden. Anderzijds is geld wat mij betreft voor nu relatief daar mijn gezondheid voor gaat! Geld is dan niet belangrijk!

Ik hoop dat ik na de verwijdering weer gezond mag worden en mij zo oud voel als wat ik daadwerkelijk ben! Tegen alle vrouwen die nu kampen met dezelfde klachten en met de nodige problemen op hun pad wilde ik zeggen: HOUD MOED ! Samen staan we sterk...en hoe moeilijk ook ...uiteindelijk zal men deze klachten ( ziekte) moeten erkennen en als dat zo ver is, hebben we '' DAT '' in ieder geval gewonnen!