They thought I had a tumor, but it was silicone

Wat een schok om op jullie site te komen maar ook weer wat een verademing. Zit het al de hele dag uit te stellen om me voor te stellen aan jullie, gewoon omdat het ook zo nieuw is allemaal, maar ik weet mezelf nu echt geen raad meer.

Het is een heel complex verhaal en weet ook niet wat er wel en niet genoemd mag worden hier. Ik ben dus Sabrina 31 jaar woon samen en moeder van een zoontje van 5 jaar.

In januari 2001 heb ik mijn borsten laten vergroten alles via het ziekenfonds vergoed gekregen ivm met geen mamma-ontwikkeling.

Dit werd in het ziekenhuis gedaan ik weet niet welke er zijn ingebracht, in het verslag staat een geruwde silastic mammaprothese a 300 cc ?

Al direct was ik er niet helemaal tevreden mee, mijn tepelposities waren echt veel te hoog, Na controle gaf de pc aan dat het allemaal nog moest gaan vormen en dat alles goed zou komen te zitten, in november dat jaar (10 mnd na de operatie) ben ik weer terug gegaan ik was nog niet tevreden en het bleek alleen maar erger te worden ik kon geen gewone BH dragen omdat mijn tepels dan boven mijn BH rand uit kwamen, op zich had ik er niet echt pijn aan, maar mooi was het zeker niet.

De pc gaf aan dat het mogelijk een gevolg kon wezen van een litteken vorming rondom de protheses (in het verslag stond dat het kon komen door een te lage plaatsing van de protheses tijdens de operatie, zijn fout dus achteraf)

We gingen voor een nieuwe operatie, na het verwijderen zou ik 6 maanden een rust periode moeten houden voor het terug plaatsen van nieuwe protheses, dit om de holtes weer kleiner te laten groeien en dan een hogere positie te maken.Ik werd op een wachtlijst gezet en zou vanzelf worden opgeroepen voor de nieuwe operatie.

Ik kreeg een adres mee waar ze BH protheses op maat konden maken, maar eerst moest ik van die zachte dragen omdat ik grote littekens had onder mijn borsten, dit kwam dus door de verwijdering dat de littekens ineens 3x zo groot waren als toen ze net waren geplaats, hij kon ze er anders niet uitkrijgen???

Wat voelde ik me toen afschuwelijk lelijk zeg ik was toen net 20 jaar en had zolang gewacht op mooie borsten en dan moesten ze er gewoon weer uit.

In die 6 maanden was ik vooral boos geworden op de PC (kon natuurlijk altijd iets gebeuren en was ook vooraf besproken maar goed als 19 jarige toen dacht ik alleen maar aan het mooie ervan en dacht jajaja het zal allemaal wel ik wil ze ik wil ze ik wil ze.... naïef misschien?

Maar het maakte me boos dat deze man gewoon zomaar kon opereren en daarna zegt dat hij de holtes te diep had gemaakt, net alsof het de gewoonste gang is.

Ik wilden niet meer door deze man worden geopereerd voor het terug plaatsen van de protheses.Via het ziekenfonds ben ik toen terrecht gekomen bij een prive kliniek en daar goed geholpen door een andere PC. Hij koos voor hele andere protheses en was echt geschokt over de voorgaande operaties.Noem hem maar even PC 2 voor een beetje duidelijkheid misschien.

In maart 2003 (geen 6 mnd maar 16 mnd later) plaatsten hij de McGhan 410 ST-MM 320g.

Eerst had ik ronde en nu dus druppel vormen, dit was echt een verbetering in het begin dan.... je voelt het al aankomen ze begonnen dus weer langzaam te zakken in de eerder gemaakte holte die blijkbaar nog niet geheel goed was hersteld, dus na weer 15 mnd verder werd ik voor de 4 de keer geopereerd geen verwijdering maar een littekencorrectie, de oude holte werd dichtgemaakt door fixatie van de buiklap aan de ribben zodat de protheses hier niet meer door konden zakken er werd in totaal 6 cm huid per borst verwijderd en inderdaad de vorm van mijn borsten waren eindelijk een beetje normaal, toch nog altijd die iets te hoge tepel postie maar goed dit hoefde niet zichtbaar te zijn met een hogere beha.

Dit was dus een deel van mijn verhaal, ik weet dat het erg lang is maar ik weet het ook niet anders uit te leggen deze 4 operaties.

Een aantal weken geleden voelden ik een hard knobbeltje in mijn rechter borst die ook steeds iets groter bleek te worden, ik had steeds hoge koorts in de avond, ontzettende hoofdpijnen en moe, ik ben naar de huisarts gegaan en werd meteen door gestuurd naar het ziekenhuis voor een echo.

Zat ik dan in de wachtkamer tussen vrouwen die in mijn ogen allemaal borstkanker hadden en allemaal een pruik droegen en nog meer, ja er gaat van alles om je heen op zo een moment.

Ik gaf aan dat ik protheses had en dat ik had gehoord dat je dan geen mammografie mocht maken, was mij eens verteld namelijk, maar de arts die keek me echt zo aan van wat weet jij er nou van, ik liet het dus maar gaan...oei wat een pijn deed dat en dan vooral mijn rechter borst.

Ze konden niets zien erop, dus gelijk door naar de echo omdat het wel voelbaar was, lig je dan in die stoel zegt de radioloog ineens, ik zie gelukkig geen tumor in uw borst zitten maar uw prothese is wel gescheurd en er zit allemaal vocht zo te zien, maar gelukkig niets ernstigs.....Niets ernstigs dacht ik....ja natuurlijk is het ernstig en verschrikkelijk wanneer het een tumor was geweest. Je hele wereld kon weleens instorten, maar moest ik me nu dus maar blij voelen. Ik werd gewoon weggestuurd met de mededeling dat ik maar contact op moest nemen met de PC die ze geplaatst had, en ik kreeg de papieren mee en een cd rom van de onderzoeken.

Ik voelde me zo angstig; het moest er meteen uit ik werd echt gek bij het vóór me zien van mijn lekkende prothese.

Ik ben dus direct contact gaan opnemen met de kliniek van toen. Helaas was de PC 2 hier niet meer werkzaam, hij was voor zichzelf begonnen en ik werd direct in contact met zijn privé kliniek gebracht, kwam in contact met zijn assistente en echt waar die was zo lief en ze stelde me zo gerust dat het gewoon echt niet kon dat ze lek waren. Ik zou echt de eerste zijn die lekkende McGhan's had. Het was gewoon onmogelijk. Ik kon een paar dagen later al komen en nam dus de bevindingen van uit het ziekenhuis mee.

De PC 2 vond het een onduidelijk beeld als hij moest uitgaan van het oordeel van het ziekenhuis. Hij kon geen scheur of lekkage zien. Natuurlijk kon hij opereren, alleen waren dan alle kosten voor mezelf wanneer dus toch blijkt dat ze dan niet kapot waren. Om meer duidelijkheid te krijgen moest ik dus een contrast MRI gaan aanvragen....en ja hoor daar stond ik dus weer buiten. Dan maar mijn huisarts bellen voor een verwijzing. Belt die mij die middag terug met het verhaal dat hij dat niet mag doen; zomaar een verwijzing uitschrijven, wel voor een mri van de knie maar voor borsten niet. Ik moest dus maar aan mijn PC2 vragen of die hem uitschreef. Maar deze kon dat dus niet omdat die een kleine kliniek heeft en daar niet toe is bevoegd...Zijn assistente heeft nog wel het een en ander geprobeerd en heeft zelfs met mijn verzekering gesproken maar nee zelfs die zeggen dat ze niets kunnen betekenen voor een MRI zonder aanvraag.

Ik weet het echt allemaal niet meer nu waar ik heen moet en wie mij nog kan helpen, ik heb alleen maar meer last gekregen ervan en sowieso had er dus nooit een mammagrafie gemaakt mogen worden als ze dus lek zijn. Door die druk komt er toch alleen maar meer vocht uit, maar hierop was het antwoord van het ziekenhuis; Ja maar mevrouw u kwam hier voor een mogelijke tumor in de borst!!!!

Mijn lichamelijke klachten linkte ik eerder nooit aan mijn protheses maar ik ben eigenlijk altijd moe en ze kunnen nooit iets vinden, vaak hoofdpijn de laatste weken, ben snel uitgeput en kam met depressies en onrust ook nog eens gepaard met ADHD diagnose sinds 2 jaar (vergeetachtigheid, concentratie, moeite en onrust vallen ook onder adhd)

Ik hoop dat jullie er nog een beetje een touw aan vast kunnen knopen want dat doe ik zelf namelijk helemaal niet meer en merk dat alles door elkaar gaat, ben ook blij dat ik dit heb geschreven heb het gekopieerd zodat ik meteen alles bij de hand heb voortaan voor een eventuele andere arts.

Ik ben in ieder geval al heel erg blij dat ik jullie verhalen mag lezen en ik heb al een hoop info ook gevonden op het forum, bedankt hiervoor.