Beauty and pollution don't mix

Begin 2003 liet ik een borstvergroting doen. Ik was heel erg tevreden met mijn nieuwe borsten en vond ze erg mooi. De operatie verliep boven verwachtingen en ik herstelde snel, maar langzaam aan kwam de uitwerking van de chemische verontreiniging in mijn lichaam aan het licht en kreeg ik steeds meer klachten (vermoeidheidsklachten, gewrichtsklachten, duizeligheid, trillen). Ik dacht altijd dat het door mijn erfelijke belasting kwam. Mijn moeder heeft RA en mijn vader diabetes type 1, dus ik dacht dat ik gewoon gevoelig was voor bepaalde dingen en misschien langzaam iets het ontwikkelen was. Ik ben vaak onderzocht op beide ziektes maar daar kwam nooit iets uit. Ik moest met klachten blijven doorweken, want had geen enkel bewijs van ziek te zijn.

Op een gegeven moment gaf ik het op en probeerde te leven met de klachten die ik had en ging minder werken (minder werken betekent minder geld, ik had geen recht op een aanvulling, want was niet ziek!)

In 2009 viel ik van de fiets. Ik maakte een grote smak en viel plat op de grond. Ik kreeg toen ontzettend veel klachten. Klachten die je echt niet kunt wijten aan een valpartij. Ik ging naar de huisarts en deze liet bloedonderzoeken doen en daar kwam naar voren dat ik misschien wel degelijk een bepaalde auto-immuunziekte had. Dit waren als ik me niet vergis: Sjogren, SLE en MCTD. De huisarts verwees mij naar een internist in het ziekenhuis. Voordat ik bij de internist langs ging, moest ik nog een keer met spoed naar het ziekenhuis, omdat de klachten zo erg waren geworden dat ik het niet meer uithield. Hitte aanvallen, koude rillingen, ontiegelijke dorst, diaree, overgeven. Ik had het idee dat ik totaal aan het uitdrogen was vanbinnen. Hoe kunnen zulke klachten ontstaan door een val?

In het ziekenhuis konden ze niets vinden en werd ik naar huis gestuurd. Gelukkig was de afspraak bij de internist een paar dagen later. Deze onderzocht mij grondig, maar daar kwam niets naar voren. Aan de ene kant was ik blij, want ik had geen auto-immuunziekte, aan de andere kant was ik niet blij, want ik had nog steeds veel klachten en wist niet waarom.

Na 2009 werden de klachten alleen maar erger en daar kwamen nog meer klachten bij. Ik kreeg ontstoken ogen, huidirritaties en vreemde vlekjes/puntjes op mijn voeten en mijn tong. Heel veel op mijn tong. Mijn tandarts wees me op deze bloedvlekjes en vroeg of het niet de ziekte van Pfeiffer was. Maar ook daar was ik op onderzocht. En dat was het dus niet.

Jarenlang ging ik door met klachten en dacht altijd dat deze kwamen door mijn erfelijke belasting. Nooit heb ik de schuld aan de siliconen gegeven. Ik heb geen seconde een link gelegd hiermee. Maar toen ik een aantal maanden geleden nogmaals een ongeluk met de fiets had en heel hard het fietsstuur tegen beiden borsten aan kreeg en de klachten weer erger werden dan normaal, gingen er bij mij allemaal belletjes rinkelen. Op dat moment leek het net of ik een toxische vergiftiging had opgelopen. Zo erg waren de klachten. Zouden het de siliconen kunnen zijn? dacht ik toen. Toen ben ik gaan googlen en ontdekt ik de site https://sites.google.com/site/klachtensiliconen/. Mijn vermoedens werden bevestigd: MIJN KLACHTEN ZIJN ONTSTAAN DOOR DE SILICONEN!!! Het besluit ze te laten verwijderen maakte ik heel snel. Ik twijfelde geen seconde. Die dingen moesten eruit en zo snel mogelijk!!

Toen ik de BV liet doen, ben ik niet voldoende gewezen op de risico’s. Ik wist niets af van het zweten en het feit dat implantaten met de tijd in kwaliteit afnemen en daardoor de kans op scheuren en lekken groter wordt. Je zou dan kunnen zeggen: ‘had dan eerder gezocht op internet!’ Nee, de chirurg hoort je alles te vertellen. Ze vertellen alleen het halve verhaal. Alleen dat wat hen uitkomt zodat ze hun zakken kunnen vullen.

Jarenlang heb ik me niet meer beziggehouden met mijn borsten en dacht ik wat dat betreft veilig te zijn. Maar de waarheid was toch anders. En als ik dit had geweten, zou ik het niet in mijn hoofd hebben gehaald zo iets te doen. Helaas moest ik op de pijnlijke manier ondervinden wat siliconen met je doen. En ik kan je garanderen dat het geen pretje is!!

Door het lezen van de info ontdekte ik dus dat de implantaten naast het scheuren ook kunnen ‘zweten’. Door de klappen die ik kreeg, is er een grote hoeveelheid siliconen uit de implantaten gezweet zal ik maar zeggen. En daardoor werden de klachten zo erg dat het net leek of ik was vergiftigd.

Meteen nadat ik besloot de protheses te willen verwijderen, maakte ik een afspraak bij de kliniek waar ik ze had laten plaatsen. Ik kon daar, gezien mijn klachten, een dag later langsgaan, maar omdat de klachten op dat moment zo erg werden en ik het absoluut niet vertrouwde, besloot ik nogmaals met spoed naar het ziekhuis te gaan. Daar konden ze niets voor me doen en adviseerden mij gewoon het gesprek met de chirurg af te wachten. En dat deed ik.

De volgende dag ging ik naar de kliniek waar ik de BV liet doen en vertelde ik mijn verhaal, maar de chirurg nam mij niet serieus en zei dat siliconen niet de klachten geven die ik had. Hij zei mij nog goed na te denken over de beslissing ze te laten verwijderen en wilde dat ik een echo liet doen om te kijken of er niet een scheur was door de klap. Hij zou in die week op vakantie gaan en zou mij nog 3 weken laten wachten op de uitslag van de echo. Nou, mooi niet, dacht ik bij mezelf!! Die nacht voelde ik me hondsberoerd door de klachten en ben de volgende dag als de sodemieter naar mijn huisarts gegaan en daar het hele verhaal uitgelegd. Hij liet mij meteen een echo maken en bloedprikken. Hij wilde de resultaten van de echo afwachten voordat hij voor mij zou gaan bellen met de plastische chirurg in het ziekenhuis. Hij zei dat als hij kon aantonen dat er een scheur was, hij mijn operatie zou kunnen bespoedigen.

Daar ging ik dan, op naar het ziekenhuis voor een echo. En ja hoor, voor de zoveelste keer moest ik voor mezelf vechten als een leeuwin die haar kroost beschermd, want wat gebeurde er nou? Ze wilden mij een mammografie geven en bleven erop hammeren!! Ze zeiden dat dat de gang van zaken is: eerst een mammo en dan pas een echo. Ik heb zowat moeten schreeuwen om GEEN mammo te krijgen! Ik vertelde hen waarom ik dat niet wilde en toen zeiden ze dat daar de meningen over verdeeld zijn, het feit dat een mammografie nou wel of niet kan na een borstvergroting waarop ik antwoordde: IK WIL DAT RISICO NIET NEMEN! DIT IS MIJN LICHAAM!

Uiteindelijk kreeg ik de echo waar ik om vroeg, zonder mammo. Er bleek geen scheur in de implantaten. Mijn huisarts belde de chirurg in het ziekenhuis maar deze werkte niet mee en zei tegen de huisarts: ZE HEEFT DE IMPLANTATEN AL DIE JAREN, ZE KAN BEST NOG EVEN WACHTEN. Ik zou bij hem pas ruim anderhalve maand later op consult kunnen komen. Absurd en onverantwoord vond ik dat.

Toen adviseerde de huisarts mij om door de verzekering uit te laten zoeken waar ik het snelst aan de beurt kon komen. Ik kreeg door dat dit bij ziekenhuis X kon. Ik heb ze meteen gebeld en een afspraak gemaakt.

Ondertussen kreeg ik ook bericht van dr.X. Ik had een aanvraag gedaan via de website van haar instituut. Zij kon mij meteen zien en ik greep mijn kans. Zij vertelde mij alles zoals ze dat ook beschrijft in verschillende artikelen. Mijn klachten zijn ontstaan door de siliconen en moeten er snel uit, inclusief de kapsels, vertelde zij. Zij zou voor mij gaan zorgen snel geopereerd kon worden, maar ik vond dat te ver weg en durfde dat niet aan aangezien ik daar niet kon blijven overnachten. Ik besloot daarom dus het gesprek bij ziekenhuis X af te wachten. 2 weken later ging ik naar dat consult.

De chirurg in het ziekenhuis erkende meteen mijn klachten, alleen wilde zij mij niet opereren zonder dat ik eerst bij de medische psycholoog langs ging. Zij wilde zichzelf indekken zei. Ik begreep dit wel want de chirurg wist niet hoe ernstig mijn klachten zijn en in welke mate deze mij beperken in mijn dagelijks functioneren (Ik loop nu in de ziektewet en mag dankbaar zijn dat de bedrijfsarts volledig achter mij staat en mijn klachten wel degelijk serieus neemt. Ik heb 8 jaar lang doorgewerkt met klachten omdat ik GEEN POOT had om op te staan!!!! Mijn klachten konden niet worden bewezen!!!!! Maar nu heb ik eindelijk een goede arts die wel degelijk achter mij staat gelukkig, want zo kan ik niet werken).

De plastisch chirurg wilde zichzelf indekken omdat ze niet weet in welke mate ik ziek ben en omdat ze niet weet: DAT HET MIJ GEEN DONDER UITMAAKT HOE IK ER STRAKS UIT ZAL ZIEN! ALS IK MAAR GEZOND WORD! Dan maar 2 theezakjes, het maakt me niet uit. Mijn wil om te overleven en gezond te zijn overstijgt dat allemaal!!!!

Ik kon gelukkig snel bij de medisch psycholoog langs. Ik vertelde hem hoe ik tegenover de ingreep sta en dat het mij niet uitmaakt hoe ik er uit kom te zien. Ik liet hem foto’s zien van hoe ik er eerst uitzag en foto’s van hoe ik er uit zal zien na verwijdering. Ik liet hem ook de waslijst aan ziektes zien die ontstaan door siliconen. Ik zei toen: ‘vraag mij nu te kiezen tussen de foto’s en de ziektes. Ik kies 1000X voor de foto’s!’ Dit is niet langer een kwestie van jezelf mooi vinden of niet! Dit is een kwestie van overleven! Van weer gezond worden! En daar staat het uiterlijk helemaal los van!

De protheses die bij mij zijn gebruikt, worden nog steeds gebruikt. En zoals ik al zei was ik hartstikke blij met mijn prachtige, nieuwe borsten. Ze waren prima gelukt! Zo goed, dat ik moeite heb moeten doen om een explantatie te krijgen! Ze willen niet snijden in iets dat mooi is. Maar schoonheid staat voor mij gelijk aan gezondheid! Als ik had geweten van het 'zweten', dan had ik het nooit gedaan. Ik had hele goede protheses werd mij gezegd (merk McGahn).

De operatie vond plaats in 2003. Ik had dus de nieuwe generatie protheses. Maar alle protheses zweten! En allemaal kunnen scheuren en lekken. Hoe nieuw ze ook zijn! Ik dacht ook: ze lekken niet! Ik heb ze in mijn handen gehouden. De gel kon inderdaad niet lekken, maar zweten is al genoeg om je ziek te maken. En dat de ene vrouw daar gevoeliger op reageert en dus sneller last krijgt dan de andere, komt omdat ze blijkbaar gevoeliger is in aanleg. Ik ben erfelijk belast, dus dan is het helemaal verkeerd om aan zo iets te beginnen. Mij is nooit gezegd dat ik dit niet moest doen omdat ik erfelijk ben belast. Maar of je nou erfelijk bent belast bent of niet, uiteindelijk gaat het toch wel mis. Uiteindelijk krijgt iedereen problemen als je maar lang genoeg wacht, want: PROTHESES GAAN NIET ZO LANG MEE ALS WORDT GEDACHT! Ze geven je een levenslange garantie, maar de praktijk laat iets anders zien. En hoe ouder, hoe meer complicaties er kunnen ontstaan. Nu zeggen ze dat je na 10 jaar voor een wissel moet gaan. Reken maar uit hoe vaak je dan onder het mes moet! Heb je dat ervoor over?

Ik begrijp vrouwen die de negatieve berichten niet willen horen heel goed hoor. Ik begrijp dat ze dit wat ons mooier lijkt te maken niet als verkeerd willen zien. Maar deze schoonheid is schijn!Schoonheid en vervuiling van je lichaam gaan niet samen! En vroeg of laat komt deze vervuiling naar de oppervlakte en zorgt ervoor dat het zonlicht het water in je prachtige vijver niet bereikt! Het leven in je vijver sterft dan langzaam af, want het kan niet zonder zonlicht!

Het is jammer, jammer dat vrouwen hun gezondheid op het spel zetten voor hun uiterlijk. Als ik zelf langer had gewacht, dan had ik uiteindelijk geen borstvergroting laten doen. Naarmate je ouder wordt, leer je jezelf te accepteren zoals je bent, want je gaat inzien hoe uniek en waardevol je bent als persoon en dat staat helemaal los van je uiterlijk. Ik heb mezelf die tijd niet gegeven helaas.

Lieve vrouwen, we zijn mooi, we zijn vrouw, daar verandert een stel borsten niets aan! Focus je op je eigen talenten, focus je op je unieke eigenschappen, je eigen innerlijke vermogens. Dat wat van binnen aanwezig is, zal uiteindelijk naar buiten komen, maar dat kost gewoon tijd! Geef jezelf de tijd! En als je daar dan eindelijk bent, dan realiseer je je hoe mooi je bent, vanbinnen en vanbuiten! Ik weet dat het makkelijker is gezegd dan gedaan. Ik weet het als geen ander. En juist omdat ik het zo goed weet, schrijf ik jullie dit nu, snappen jullie dat?

Als vrouwen die overwegen een borstvergroting te laten doen, 1 week in mijn lichaam zouden zitten en zouden weten dat dit door die ellendige implantaten komt, dan zouden ze het niet in hun hoofd halen dit te laten doen! Borsten kun je aan de buitenkant camoufleren, je gezondheid kun je niet camoufleren! Je krijgt 1 lichaam in dit leven en daar moet je het mee doen!

Ik wil de makers van deze website heel erg bedanken voor alles wat ze doen. Ik ben ze mijn leven dankbaar en hoop dat ik met dit persoonlijke verhaal een steentje bij kan dragen aan het gevecht tegen deze sluipende moordenaars.

Nogmaals ontzettend bedankt voor deze website en alles wat jullie doen.

Heel veel liefs voor jullie, voor alle vrouwen die dit lezen en alle vrouwen waar dan ook ter wereld!

WIJ VROUWEN STAAN AAN HET BEGIN VAN HET NIEUWE. WIJ ZIJN DE DRAAGSTERS, SCHENKSTERS EN VOEDSTERS VAN HET LEVEN. LAAT DIT LEVEN ONS NIET AFNEMEN DOOR SILICONEN. ZODRA WE DIT DOEN, WISSEN WE DE TOEKOMST UIT, VAN ONSZELF EN ELKAAR